Psychotherapie is niet zo coherent als het van een afstandje lijkt. Sinds jaar en dag zijn een viertal hoofdstromingen in de psychotherapie te onderkennen: de cliëntgerichte, de gedrags-, de psychodynamische en de systemische therapie. Het is tegelijkertijd heel duidelijk dat de vier hoofdstromingen elkaar sterk beïnvloeden en steeds meer op elkaar gaan lijken. Veel psychotherapeuten werken al eclectisch met technieken uit de verschillende oriëntaties. Maar het afgelopen decennium is ook discussie gevoerd en research gedaan op metaniveau met als doel te komen tot een integratieve psychotherapie. En dat lijkt te lukken. Zo nadert bijvoorbeeld een losbladig Handboek integratieve psychotherapie zijn voltooiing na 1500 pagina's pionierswerk. Mede hierdoor kon nadien een compact leerboek over psychotherapie worden geschreven vanuit een schooloverstijgend standpunt, kwalitatief het beste dat anno 2002 te maken is. Het leerboek is geschikt voor nascholing van gevestigde psychotherapeuten maar zeker ook voor postdoctorale opleidingen gezondheidspsychologie, klinische psychologie, psychotherapie en psychiatrie. Grote namen uit de klassieke oriëntaties, zowel uit Nederland als uit Vlaanderen, leveren in dit boek hun bijdrage aan de verdere integratie van al langer verwante benaderingen.