Het syndroom van Verkavelingsvlaanderen

De uitdaging van Vlaanderen bestaat erin om op korte termijn honderdduizenden nieuwe gezinnen te huisvesten, maar ook zijn ruimtegebruik, zijn energieverbruik en zijn mobiliteitslast onder controle krijgen.

Het huidige verkavelingsvlaanderen, de breed uitgesmeerde suburbane habitat vol huizen-met-tuin in-volle-eigendom, het gewilde resultaat van anti-stedelijke traditie, verkeerde kleinschaligheidsdrang en gesubsidieerd pendelgedrag, kan niet meer als duurzame oplossing verkocht worden. Meer nog, verkavelingsvlaanderen staat ook voor een nefaste vermiddenklassing, die eveneens moet ingedijkt worden. Die vermiddenklassing distantieert zich niet alleen van de stad, maar ook van de als stedelijk gebrandmerkte kansarmen, werklozen, niet-blanken en eenoudergezinnen, voelt zich beter maar ook bedreigd als hardwerkend huishouden met ruim perceel en wagenpark, en verdedigt het eigen ego- en etnocentrisch gedrag als goed voor de economie, voor de democratisering en dus voor het algemeen belang.

We moeten daarom de woonbanden met de stad weer bewust aanhalen, het stedelijk patrimonium weer bewoonbaar maken, binnen de stad weer betaalbaar verdichten, de stedelijke omgeving weer als collectieve woning verhuren. We moeten de stad weer