Leibniz, Over de natuurlijke theologie van de Chinezen

Afgezien van de invloed van de Islamitische filosofie in de 12de en 13de eeuw waren de contacten van de Jezuïeten in China en hun mededelingen daarvan naar Europa de eerste confrontatie van het Europese denken met Niet-westerse wijsbegeerte. In het zoeken naar een verstandhouding tot het Niet-westers denken neemt Leibniz een sleutelpositie in. In de hier vertaalde Discours sur la théologie naturelle des Chinois geeft Leibniz een interpretatie van het Chinese denken, die tegelijk steun moet bieden aan zijn eigen streven naar een rationele godsleer, hoewel Leibniz ook op andere punten aansluiting en bevestiging gezocht heeft bij de Chinese filosofie. In zijn inleiding geeft de vertaler een algemeen overzicht van de intrigerende discussie die losgemaakt werd door de ontvankelijke receptie van het Chinese denken en meer in het algemeen de Chinese cultuur rond 1700, waarin ook denkers als Pascal, Arnaud, Leibniz, Wolff en Voltaire een rol hebben gespeeld. Dit boekje van en over Leibniz opent zodoende de deur tot een vrijwel vergeten hoofdstuk uit de Europese geestesgeschiedenis.