Leven met Louis

Geen trainer maakt zoveel gevoelens los als Louis van Gaal. Van Gaal (1951) stelt zich

kwetsbaar op en is ook kwetsbaar. Hij gedraagt zich groots, meeslepend soms. De ene keer

doet hij irritant, maar hij is ookaardig, lief, gevoelig, sociaal en bewogen. In Van Gaal komen

talloze eigenschappen bij elkaar. De een houdt van hem, de ander kan hem niet luchten.

Maar hoe je hem ook bekijkt en wat je ook van hem vindt, hij is wel onze Louis van Gaal, die

na het WK in Qatar definitief afzwaait als trainer. We zullen hem hoe dan ook missen met

zijn allen, al is het maar omdat hij kleurrijk is als weinig anderen.

Wie geeft je een kus op het voorhoofd, tijdens een kampioensreceptie? Wie omhelst je

spontaan of grijpt je iets te hard bij de keel, letterlijk, om iets uit te leggen? Wie is zo

uitbundig en uitgesproken als Louis van Gaal, zo dol op zichzelf soms, zo consequent en

duidelijk? Vrijwel niemand.

Voor Willem Vissers (1964), voetbalverslaggever van de Volkskrant, is hij vermoedelijk de

meest beschreven man in ruim dertig jaar voetbaljournalistiek. In 'Leven met Louis' neemt

Vissers de lezer mee naar zijn ontmoetingen met Van Gaal. Een deel van het boek bestaat

uit eerder in de Volkskrant gepubliceerde interviews, reportages en columns die een beeld

schetsen over leven en werken. In andere, nieuwe stukken beschrijft hij anekdotes rond die

interviews, of bij andere gelegenheden. Zo ontstaat tevens een vrij compleet beeld over Van

Gaal en diens loopbaan, want Vissers was op veel plekken waar de trainer was, van Rio de

Janeiro tot München, van Jakarta tot Zeist, van Alkmaar tot Barcelona.