Ik

Wat als je een noodlottige beslissing opnieuw zou kunnen nemen?

Ik heb mijn ogen nog steeds dicht. Durf ze niet te openen. Maar ik voel het. Ik zit. Ik zit echt. Op iets wat koud en hard is. Ik voel de kou door mijn broek trekken. Ik voel alles. Mijn voeten in mijn schoenen. De druk van de grond daaronder. Mijn bovenbenen waar mijn handen

op liggen. Mijn benen voelen mijn handen.

Bizar.

Het moet een droom zijn, een van de betere. Soms heb ik van die nachten waarin ik rondloop alsof het de normaalste zaak van de wereld is, tot de wekker me terug biept naar een leven waarin ik niet eens normaal kan pissen.

Als vijftienjarige heeft Dani