Opstand van de Georgiërs

Texel leek de oorlogsjaren vrij rustig te zijn doorgekomen. Gevechten hadden zich vooral elders, op het vasteland, afgespeeld. Maar de maanden april en mei van 1945 zouden te boek komen te staan als de bloedigste oorlogsmaanden in de geschiedenis van het eiland.

In de nadagen van de Tweede Wereldoorlog, toen de overwinning op nazi-Duitsland onafwendbaar leek, kwam een kleine groep Georgische krijgsgevangenen in opstand. Ze waren in dienst van de Wehrmacht gestationeerd op Texel. De krijgsgevangenen grepen naar de wapens en verzetten zich hardhandig tegen de Duitsers. Hitler verordonneerde dat het eiland koste wat het kost in Duitse handen moest blijven. Er volgde een intens bloedige strijd die weken duurde, zelfs tot na de offi ciële

capitulatie van Duitsland. Pas op 20 mei 1945, vijftien dagen nadat Nederland officieel was bevrijd, wisten Canadese troepen het eiland te ontzetten. Slechts 200 Georgiërs overleefden deze slag, die het leven kostte aan bijna 1500 mensen.