Moeders kunnen OOK wreed zijn

Soms duurt het een mensenleven lang om uit te vinden wat iemands bestaan persoonlijk maakt. Als een wervelwind kan een ingrijpende gebeurtenis chaos vormen waaruit een verleden zich opricht: nieuw genoeg om er toch altijd te zijn geweest! Het zwijgt, maar groeit als een moedervlek. Zij weet het. Want terwijl met de jaren haar borsten zich oprichtten tot vrouwelijkheid, hielden haar tepels nauwelijks iets vast van hun oorspronkelijke kleur. Net als haar witte wintersproeten en blonde krullen, trouwens. Zij liet zich nooit naakt zien dan aan het spiegelbeeld, dat geen oordeel had dan haar eigen. Het werk als verhalenmaker was als een vlucht naar een wereld die onbewoonbaar zou blijven. Haar verhaal over ‘vlokken’ had echter een vlucht genomen, die haar door de grond deed zakken voor de ogen van iedereen. Alsof ze was vergeten dat woorden boodschappers zijn met verwantschappen die verder reikten dan zij kon komen met haar verbeeldingskracht. Hoe kan een moedertaal zo verwonden en toch vertrouwen scheppen?

Astrid H. Roemer (Paramaribo, 1947) brak in Nederland door met Over de gekte van een vrouw, een experimentele roman over de complexiteit van het vrouw-zijn. In de jaren negentig schreef zij drie dekolonalisatieromans. Zij wordt zowel in Suriname als in Nederland geprezen om haar scherpzinnige interventies in het publieke debat en haar eigenzinnigheid in het inmiddels uitgebreide oeuvre van poëzie, proza en theaterteksten. Moeders kunnen OOK wreed zijn is het derde deel in de trilogie, na Gebroken Wit en DealersDochter.

In 2016 werd haar de prestigieuze P.C. Hooft-prijs toegekend, terwijl zij enkele jaren later, in 2021, werd bekroond met de Prijs der Nederlandse Letteren. In 2025 werd de Engelse vertaling van Over de gekte van een vrouw genomineerd voor de International Booker Prize.

Over Gebroken Wit:

‘Het is opvallend hoe verfijnd Roemers gebruik van de monologue intérieur is geworden. Als een Caribische Virginia Woolf springt ze tussen de innerlijke levens van haar personages, die voelen, denken en geilen.’

de Volkskrant ****

‘Pulserend proza van Caribische Couperus, Astrid Roemer.’

Trouw

‘Gebroken Wit is prachtig van sfeer, je voelt de warmte, geuren en kleuren van Suriname. Roemer stipt belangrijke maatschappelijke thema’s aan, zoals het koloniale verleden, en er is veel aandacht voor de vele vrouwelijke personages.’

Opzij

Over DealersDochter:

‘DealersDochter is (...) een intelligente literaire analyse van de wijze waarop mensen zich verhouden tot hun afkomst. En het bewijs dat Roemer niet voor niets een veelbekroond schrijver is.’

de Volkskrant ****

‘Wat een treffende, merkwaardige en geestige zinnen! Bij Roemer zit je altijd op het puntje van je stoel, ze zoekt niet “het gewone” van taal en denken, maar juist het afwijkende ervan. Ze dwingt je met haar mee te denken en te schrijven, een andere blik te creëren.’

Kees ’t Hart, De Groene Amsterdammer

‘In DealersDochter excelleert Roemer daar opnieuw in: met diep inzicht ontvouwt ze een complexe familiegeschiedenis waarin de pijn uit het verleden in het heden voelbaar is.’

Trouw