De navel is het litteken van een gebeurtenis die we ons niet kunnen herinneren: onze eigen geboorte. Het is ook de markering van de plaats waar ander leven kan ontstaan, de markering van een kans. Op navelhoogte de kans is een poëtische verkenning van wat het betekent om vruchtbaar te zijn, vanuit radicale zelfbeschikking en onbeschaamd verlangen. De stemmen van de vroedvrouw, de zwangere, de dochter en de geliefde bieden tegen elkaar op in gedichten die nietsontziend eerlijk en politiek zijn. Deze bundel snijdt onderwerpen aan die we vaak ontberen in de poëzie: van abortus tot het verlangen naar een kind, van overbelasting in de geboortezorg tot geweld tegen vrouwen, van leven in tijden van oorlog tot de ervaring van cycli en geslachtelijkheid.