Bergen werden in het oude China gezien als heilige plaatsen waar hemel en aarde elkaar ontmoeten. Bovenal vormen de bergen (yang) samen met het water (yin) de hele dynamiek van de aarde: rust en beweging. Tussen berg en water vinden we mist en wolken – de leegte waaruit alles ontstaat. In deze prachtige gedichten, van onder meer Du Fu, Li Bai en Wang Wei, fungeert het landschap vooral als spiegel van de ziel. Alle mogelijke onderwerpen kunnen aan bod komen: liefde, dood, kluizenaarschap, politiek, vriendschap, maatschappelijke problemen – of een vlieg.