De andere kant van de zee

‘Omdat ik nooit meer teruggegaan ben naar Angola heb ik rust hier in Lissabon, denkt mijn vrouw, kan ik genieten

van mijn pensioentje na veertig jaar in het leger te hebben gediend, in dit appartement dat we, helaas, hebben geërfd van mijn schoonouders.’

Een legerofficier op leeftijd in Lissabon denkt terug aan zijn tijd in Angola, vooral aan 1961, toen de zwarte bevolking

in opstand kwam, wat het startsein was voor een koloniale oorlog die bijna vijftien jaar zou duren. Ook de dochter van een katoenplanter herinnert zich zoveel jaren later aan de kust van Portugal de gewelddadigheden van toen, evenals een ambtenaar, die na de oorlog in Angola is gebleven. Alle drie zijn ze getekend door dat wrede verleden, alle drie zeulen ze hun frustraties en trauma’s met zich mee, die in de loop van de roman steeds wranger en navranter in beeld komen. De andere kant van de zee is een meesterlijke driestemmige roman over herinneren, van de hand van de belangrijkste hedendaagse Portugese schrijver die zelf als arts in de oorlog in Angola moest dienen en er nooit meer uit weggekomen is. Over eerder werk:

????? ‘Nobelprijsmateriaal, dit.’ – De Limburger

????? ‘Lobo Antunes sleept de lezer in deze roman ademloos mee van begin tot eind.’ – NRC Handelsblad