Binnen de strafrechtelijke en civiele rechtspraktijk wordt men regelmatig geconfronteerd met betrokkenen bij wie sprake is van psychische problematiek.

Dit boek behandelt – in vier delen – de onderwerpen die hierbij van belang zijn.

In deel 1 worden de voor de forensische psychiatrie relevante stoornissen en de behandelmogelijkheden beknopt behandeld. Het gaat om stoornissen die gepaard kunnen gaan met grensoverschrijdend gedrag of die een gevaar kunnen inhouden voor de betrokkene zelf ...

Schuld en straf zijn van alle tijden. Otte bepleit nieuwe aandacht voor het klassiek en proportioneel straffen. Waar vroeger vooral werd gestraft, wordt nu vaker gekozen voor behandeling en zorg. Maar is dat nu het beste voor de verdachte en de samenleving? Of zitten daar ook nadelen aan? Straf en behandeling lijken niet meer in evenwicht, daarom zoekt de auteur naar een nieuwe balans in de rechtshandhaving, de vervolging en in het opleggen en uitvoeren van sancties. Voor gevaarlijke veroorde...

In Nederland is een verdachte onschuldig totdat het tegendeel bewezen is. Maar wat betekent dit feitelijk voor de toepassing van het sanctierecht en strafprocesrecht? Deze uitgave verkent de onschuldpresumptie in haar volledige breedte. Van de historische grondslagen tot de rechtspraak van het EHRM en de dagelijkse toepassing in de rechtspraktijk. De onschuldpresumptie is een centraal rechtsbeginsel in het Nederlandse strafrecht. Een verdachte is onschuldig, totdat het tegendeel bewezen is...

Misdaad mag niet lonen. Om die reden is de 'maatregel ter ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel', kortweg de 'ontnemingsmaatregel', in het Nederlandse strafrecht ingevoerd. Deze strafrechtelijke sanctie ontneemt misdadigers het vermogen dat zij uit misdaad hebben verkregen. Vanaf de invoering in het Wetboek van Strafrecht in 1983 en de grondige verruiming in 1993 is er veel te doen geweest over deze strafrechtelijke maatregel. De wetgever wilde een bewijsrecht in het leven roepen d...

In deze gebundelde commentaren van de auteur op rechterlijke beslissingen draait het om de manier waarop strafrechters omgaan met het bewijs. Consistentie van de bewijsmotivering blijkt vaak ver te zoeken. Dat komt het vertrouwen in de kundigheid van de rechter niet ten goede.

De commentaren schetsen een verontrustend beeld van onmacht, onkunde en intellectuele stagnatie bij diegenen die over de afloop van strafzaken beslissen. De stukken geven ook stof tot nadenken over de uiteenlopende soor...