Als na tachtig jaar de oorlogsherinneringen tevoorschijn komen is dat een klein wonder. Gelukkig blijven de stemmen van toen nog spreken middels geschriften. Illegaal gemaakte filmpjes en oorspronkelijke herinneringen. Het oorlogsdagboekje van mijn vader uit 1944 maakte iets in mij los.

Langzaam kwam mijn dichtersbloed in een stroomversnelling. In mijn poëzie, beurtelings geestig en aangrijpend, lyrisch en beschouwelijk, ziet men mijn levensbeschouwing op zijn best. En mijn beschermengelen ook. Als alles me teveel wordt: schrijven om te genieten, Om op een andere oever te belanden.

Van de overkant geen nieuws

Mijn leven is afhankelijk van een wachtwoord

Dat mij ontglipte, en toen voorgoed verdween

Ik heb het fietspad wat uitgebogen

En een okergeel kruispuntplateau aangebr...

Ons leven is niet altijd simpel, maar in het opschrijven ervan ligt een kracht verscholen

om de realiteit behapbaar en wellicht zelfs dragelijk te maken.