Dit is de love story van Yelien en Blue Boy, de jongen met de adembenemend blauwe ogen die haar hart op hol doen slaan. Eigenlijk heet Blue Boy Constantijn. Maar alleen zijn moeder noemt hem zo. Zijn vrienden noemen hem Stan. Stan klinkt lekker stoer, dat vinden zijn vrienden Jits, No en Charlie ook. Vriendinnen hebben de jongens niet. Ze kennen wel een paar meisjes op school, maar die doen meestal nogal raar en geheimzinnig. Nee, ze vinden voetballen en grappen uithalen veel spannender dan m...

Dit zou de love story kunnen worden van Eline en Melle. Tenminste, als ze elkaar vinden. Eline reist met haar papa naar het Italiaanse eiland Elba, voor een strandvakantie. Melle gaat naar Elba, omdat zijn vader alle plekken wil bezichtigen waar Napoleon ooit was. Op de ferry naar het eiland zien ze elkaar voor het eerst. Melle kan zijn ogen niet van Eline afhouden. Eline beantwoordt zijn blikken. Dat geeft hem moed om haar aan te spreken. Maar nog voor hij een woord kan zeggen, roept een Ita...

Kato ontmoet Charlie. Charlie ontmoet Kato. Is het liefde op het eerste gezicht? Wordt dit de one and only love story van Kato en Charlie?

Dat is nog maar de vraag. Meestal geeft Kato meer om chocola dan om jongens. Verliefd zijn is zo'n gedoe, vindt ze. Bovendien heeft ze weinig tijd, ze is druk met haar kleine broertjes.

Charlie heeft alleen maar een jongere stiefzus, Darlene. Zij is een eersteklas lastpost die altijd haar zin krijgt. Door haar is Charlie allergisch voor klein grut. Van h...

In het woord normaal zit het woordje norm, wat regel betekent. Als je voldoet aan de regel, dan ben je normaal. Maar zo’n regel bestaat helemaal niet! (Ooit was er een regel die bepaalde wanneer komkommers normaal waren – maar ook die is gelukkig alweer afgeschaft.)

Als het over mensen gaat, blijven we zitten met het gevoel dat we zus moeten zijn en we vooral niet zo mogen zijn. Of omgekeerd. En jezelf afvragen of je wel normaal bent, dat maakt je onzeker. Misschien wil je zelfs van alles...

Stoere jeugdroman voor jongens en meiden.

Ik klauter op de metalen ladder aan de achterkant van de truck en beland via een oude kastanjeboom op een gammele constructie van planken en touwen, die van boom tot boom leidt. Zo kom je bij een muur van op elkaar gestapelde autowrakken. Ik schuifel er voorzichtig overheen. Vanaf de laatste kofferbak spring ik schuin naar beneden, precies in een stapel autobanden. Ik ben er. Ons geheime kamp. Of vanaf nu: mijn geheime

kamp.

De autosloperij waar Rico...