Nederlanders zijn dol op hun rivieren én op gedichten die over het landschap gaan. Velen kennen de eerste regels van het gedicht ‘Herinnering aan Holland’ van H. Marsman:

Denkend aan Holland

zie ik breede rivieren

traag door oneindig

laagland gaan

Of denken bij het naderen van Zaltbommel aan het bekende ’De moeder de vrouw' van Martinus Nijhoff, dat begint met ‘Ik ging naar Bommel om de brug te zien’. Maar hoe veel gedichten er over de Nederlandse rivieren geschreven zijn, merkte ...

's Nachts is de wereld minder zichtbaar en draait de verbeelding op volle toeren. Het is dan ook niet verwonderlijk dat veel dichters graag 's nachts werken. En dat ze schrijven over de uren waarin de zon niet schijnt, van de namiddagschemering tot de vroege ochtend. Wim Huijser verzamelde voor deze bloemlezing honderdvijftig van de

mooiste nachtgedichten.

Dankzij hun creativiteit laten wandelende schrijvers blijvende voetsporen achter in het landschap. Zo herinnert de Zuid-Veluwe op tal van plaatsen aan het werk van Jan Siebelink en is Amsterdam onlosmakelijk verbonden met Simon Carmiggelt en Theo Thijssen. Voor lezende wandelaars is het een beloning om onderweg een rustig plekje te zoeken langs het pad en dit boek uit de rugzak te halen. Wie leest, wandelt immers dubbel!