Eva stopt haar vingers in haar oren. Het is net of ze een beetje opgelucht is. Nu hoeft ze niet meer bang te zijn dat de oorlog komt. De oorlog is er al. Hoog boven haar hoofd.

'... Steeds meer vliegtuigen begeven zich in westelijke richting...' Het radiobericht komt terug in Eva's hoofd. Het helpt niet dat ze haar vingers in haar oren heeft gestopt. Ze hoort de sirenes.

Al gauw merken Eva en haar zusje dat het leven niet meer hetzelfde is, nu de oorlog is uitgebroken. Zeker voor Joden. En ho...

Stel je voor: je bent elf jaar en je mag niet zwemmen, niet naar school, niet buiten op een bankje zitten, niet naar de bioscoop en niet op straat van ’s avonds acht tot de volgende morgen zes uur… Voor joodse kinderen, zoals Rachel en Esther in dit boek, was alles wat het leven leuk maakte verboden door de Duitse bezetter, die Nederland in zijn macht had van mei 1940 tot mei 1945.

Ida Vos heeft dat allemaal zelf meegemaakt en vertelt hoe het was en vooral hoe het vóélde een joods kind...