Het ooit zo bloeiende Nederlandse kloosterleven is naar de rand van de samenleving gedrukt. Hoewel mensen misschien wel als nooit tevoren snakken naar spiritualiteit en zingeving in een voortrazende en onbarmhartige maatschappij, lokt het leven van gehoorzaamheid, armoede, celibaat en gemeenschap nog maar heel weinig mannen en vrouwen. Kloosters sluiten, congregaties heffen zichzelf op, gemeenschappen verdwijnen uit de geschiedenis. Het einde is in zicht, zou je zeggen.

In dit essay verzet d...