Het leven van de Familie Stastok wordt door Hildebrand (Nicolaas Beets) beschreven in het eerste deel van de Camera Obscura.

In Verpozingen op Letterkundig Gebied laat Nicolaas Beets zich kennen als waar essayist. Het woord ‘verpozingen’ benadrukt dat het hier gaat om een vrijetijdsbesteding. Toch kenmerken deze lezingen zich van een min of meer wetenschappelijke houding.

In dit boek gaat de auteur in op het werk Friso van Willem van Haren (1710-1768). Vervolgens een beschouwing over Joost van den Vondel (1587-1679), Hubert Poot (1689-1733) en Willem Bilderdijk (1756-1831).

Letterdieverij, tegenwoordig plagiaat genoemd, begon in de 19de eeuw een rol te spelen. Tijdens de Romantiek begon men een grotere rol toe te kennen aan de originaliteitswaarde van een literair werk. Eén van de voortrekkers in deze stroming was Nicolaas Beets.

Naast een artikel over plagiaat geeft Beets in dit boek ook zijn mening over de emancipatie van de vrouw.

De gedachten die de auteur in dit boek kenbaar maakt zijn later een grote rol gaan spelen.

In dit tweede deel van de Camera Obscura beschrijft Hildebrand (Nicolaas Beets) de familie Kegge.

In dit derde deel van de Camera Obscura beschrijft Hildebrand (Nicolaas Beets) zijn belevenissen over een dagje uit.

In het jaar 1856 hieldt Nicolaas Beets een lezing tijdens de openbare vergadering van de Nederlandsche Maatschappij tot bevordering van de afschaffing van de slavernij.

Camera Obscura is een verhalenbundel die Nicolaas Beets schreef onder de pseudoniem Hildebrand. Het grootste deel van de tekst werd geschreven in 1837. Beets was toen nog student theologie. De daarop volgende jaren voegde hij verhalen aan het werk toe. Pas in 1851 kreeg het zijn definitieve vorm.