‘Het was buiten bijna donker. Allerlei geluiden die ze niet

konden thuisbrengen klonken op in de griend. Nu heb ik

een wilgenhut, dacht Waldo. Een lichte rilling doortrok

hem. Het werd langzaamaan koud. Even later was het

volkomen donker. Alleen de olielamp gaf haar kleine licht.

Een zoet-zware oliegeur vervulde de hut. Het was op een

zacht suizelen na volkomen stil.’

In deze autobiografi sche verhalenbundel verwoordt de

auteur herinneringen aan zijn vroege jaren in het dijkdorp

Sliedrech...