de 366ste dag:

‘Dit is geen schrikkeljaar. Er is maar een schrikkeljaar eens in de …’

‘… vier jaar. Weet ik,’ onderbreekt hij haar. De vogel zet zijn veren op, alsof hij het

koud heeft, en strijkt ze dan met zijn snavel plat. ‘In schrikkeljaren krijg ik één dag.

In andere jaren glip ik een beetje tussen de kieren door.’

Lissa loopt. Haar voeten brengen de straten in kaart, en haar verstand houdt haar emoties in toom.

Het zegeviert over haar kinderlij...

Wodka & Ranja:

Moeder Ria, 1970

‘Mijn kinderen zijn mijn alles, ik doe mijn best om alles draaiende te houden, ook als ik koppijn heb en misselijk ben. Tussen de bedrijven door moet ik mijn kleine jongen bezoeken in het ziekenhuis. Ik hoop dat hij mee naar huis mag, hoewel de zorg voor me meissies al zwaar genoeg is. Als het me te veel wordt, ben ik blij dat Jacob er is.

Me meissies, de liefde en de drank. Ik houd van hen alle drie … als er maar genoeg wodka en bier in huis is.

Jasmijn (6), 1...

In de jaren ’20 en ’30 van de vorige eeuw groeit Greet op in de kalmte van het Nederlandse platteland. Door een stommiteit wordt ze op haar 23e door de Duitsers opgepakt. In de bedomptheid van een onmenselijk volle wagon ontmoet ze Sarah, een Jodin. In Kamp Ravensbrück geeft hun vriendschap haar de kracht en het vertrouwen om de lange, koude dagen door te komen en alle doodsangsten te doorstaan.

Hannelore, Aufseherin in Kamp Ravensbrück, vervult haar taken met Duitse trots. Toch begint ...