'Vanaf jonge leeftijd zoeken mensen aansluiting bij een collectief - een gezin, (sub)cultuur of gemeenschap - en willen erin opgenomen worden, ook als dat betekent: zwijgend toekijken of actief bijdragen aan uitsluiting en wanpraktijken.'

In haar ijzersterke essay De genocidefax laat Roxane van Iperen zien dat we altijd op zoek zijn naar bevestiging en aansluiting bij een groep, ook als dat betekent: liegen, zwijgen of wegkijken. In helder proza laat ze de voorgeschiedenis van de Rwandese geno...

Nederland heeft lang een zelfbeeld van openheid en tolerantie gehad, waarvan de middenklasse de motor was. Een uitvloeisel van het naoorlogse optimisme van kansengelijkheid, gebaseerd op liberale waarden en fatsoenlijke publieke voorzieningen voor iedereen, ongeacht afkomst of achternaam. Maar ergens kwam er een ommekeer, en werd er niet langer ingezet op de potentie die van onderuit zou opbloeien, maar op zelfbehoud.

In Eigen welzijn eerst trekt Roxane van Iperen een heldere lijn: na de opko...