Volwassenen roepen vaak: Pas op!

Zorg dat je je niet stoot, let op voor dat glas, leg geen rommel op de trap, pas op voor de glijbaan, …

Pasop dat je niet te veel pasopt!

Pasoppen is goed, maar met mate.

Weet dat de mensheid zo ver is geraakt door mensen die niet pasopten.

Dus pasop met dat pasoppen!

Maar pasop dat je niet te weinig pasopt!

Dat is ook gevaarlijk.

Dus pasop net genoeg!

Niet meer of niet minder.

Pasop op een manier dat je gelukkig bent!

Een speels prentenbo...

‘Er moet iets zijn dat helpt, mama.’

Het begon zo onopvallend dat wij niet doorhadden dat het begonnen was. Mama stopte even met wandelen op straat. Het leek alsof ze genoot van het zonnetje of luisterde naar een vogeltje. Een paar seconden en dan stapte ze weer verder. Ook toen ze thuis op de tafel steunde om niet te vallen, dachten wij dat ze het gewoon fijn vond om de groeven in het hout te voelen. Ze kuchte af en toe, bleef halverwege de trap even staan om uit te blazen.

De mama van...

Een goedaardige reus en een reus zonder broek. Een man die met een vrouw mag trouwen dankzij een vlieg. Een schildpad met vier vleugels. Een piloot met een kogel in zijn hoofd. Een geheimzinnige ridder met een betoverde zwaan. Een schat die uit een schouw valt...

Zinnenbeelder Dimitri Leue sprokkelde samen met het MAS verhalen uit de museumcollectie en de stad voor de nieuwe expo ‘Luister’. Eigenlijk zou dit boek dus ‘Lees’ moeten heten. Maar je kan ook gewoon kijken naar de prachtige...

‘De volgende ochtend werd ik wakker met de afdruk van een afstandsbediening in mijn rug. Lena probeerde de muziek op te zetten door op de nummers in mijn rug te duwen. Ik zong de liedjes die zij verlangde. Ze zat op haar bed. Ik kon het niet laten om naar haar billen te kijken. Gelukkig, ze is niet perfect. Daar was duidelijk een teken van menselijkheid. Een vleugje appelsienhuid. Hoera! Ze is een mens.’

Een koesterboek over de liefde, met prachtige houtsnedes van Vanessa Verstappen. In 2...

In Flamont draait alles rond de goudmijn. Ooit een barak, maar nu een stad van 370.000 inwoners, gesticht door wonderboy Robbert Rigurson. Hebzucht en hybris sluipen door het strakke stratenplan. De vraag is niet of het noodlot zal toeslaan, maar wanneer.

Ze zochten op de tast naar een zacht stukje grond, verlegden wat takken en legden zich neer, dicht tegen elkaar aan. Het was te koud om apart te slapen. En te donker. Quinn was zo moe dat hij wonderwel bijna onmiddellijk in slaap viel. Quinnie niet. Zij was klaarwakker. Haar lichaam tintelde, haar hoofd bruiste. Ze hadden het gewoon gedaan. Ze waren ontsnapt. Hoe het nu verder ging, kon haar niet schelen. De eerste stap was al gelukt.

…

Ze moesten morgenvroeg zo snel mogelijk vertrekken, om...

Er was eens in een Saksisch bos een Saksische boshut.

Met een Saksisch dak door Saksische takken onderstut.

Daar woonde een Saksische houthakker met een vrouw uit

de duizend, maar ook uit de stad. Ja, een echte stadsbruid

die voor hem verhuisde naar het bos. Weg van haar vrienden

en familie hoopte zij bij hem geluk te vinden.

Weg van cafeetjes, restaurants, winkels en marktpleinen,

koos zij ervoor in houthakkersarmen te verdwijnen.

Wolinoti. Het houten kind is het liefdesverhaal van een Saksische hou...

Een restaurateur in een museum ziet zich, tijdens het herstellen van de schilderijen, gedwongen om ook het eigen leven onder handen te nemen.

Om moedig laag na laag te verwijderen en daardoor dichter bij de drang en de droom te komen, en zo eindelijk weg te zijn van het eindeloze hunkeren.