Als Lubabah met de mand onder haar arm naar de rivier loopt, trekt ze Jacovs aandacht. Hij volgt haar naar het water. Als hij een gesprek met haar begint, komt hij er al snel achter dat ze daarvoor een gemeenschappelijke taal nodig hebben. Een eindje verder zit de oude visser. Hij kijkt naar Lubabah en denkt aan zijn vrouw. Thuis is dat precies andersom. Ondertussen zit Lubabah op de grote stenen bij de brug en kijkt uit over het water.

Het boek heeft twee ingangen. Misschien dat de steenhouwer verdwenen is, dat in de groeve de beitel en draadzaag op de grond liggen. Waar wachten we op? De vrouw die haar kind zoekt, het kind dat om de steenhouwer roept, de rugstreeppad die zich terugtrekt in het slik?

Misschien dat de steenhouwer verschenen is. Voor haar deur staat de Fin. Men zegt dat hij steenhouwer is. Terwijl de gevel uit zijn voegen barst, gaat hij zwijgend aan het werk met de beitel op de ladder voor het raam, of hij ...