Mondigheid kenmerkt ons tijdsgewricht. En dan doelen we niet op het zogenaamde post truth tijdperk. Voorbij de waarheid waren we immers al langer. Maar dat we voorbij de autoriteit moeten denken is een nieuwe noodzaak. Niet door een gebrek aan autoriteiten, maar juist door een teveel. We weten niet meer wie of wat we moeten volgen of vertrouwen. Het resultaat lijkt te zijn dat autoriteit verdacht is geworden, en in deze autoriteitscrisis ontbreekt het ons ten enenmale aan een antwoord op de v...

Zijn we ooit dezelfde persoon? Waar zijn we als we dromen? Kan ik niet willen willen? Bestaat normaal als we het nergens zien? Praten we om iets te zeggen of zeggen we iets om te praten? Kun je buiten je eigen denken denken? En wat willen we eigenlijk als we iets vragen?

Al sinds Socrates zeggen we dat het enige wat de filosoof zeker weet, is dat hij niets weet. En toch hebben filosofen de reputatie wijs te zijn. Wat is dat voor een wijsheid die alleen maar vragen oplevert en geen antwoorden?

Doordat wijsbegeerte zo vaak met wijs wordt geassocieerd, zouden we haast vergeten dat filosofie een begeerte is die in ieders hart klopt. Iedereen wil weten waarom er iets is en niet niets, ook al weten we zeker dat we het nooit zullen weten. Hoeveel feiten de wetenschap ook produceert, deze vragen blijven vragen...