Voor een wandelvakantie in de Ardennen koopt Thomas Heerma van Voss twee dingen: een opschrijfboekje en stevige schoenen. Hij is de enige onervaren loper van het gezelschap. Zijn schoonfamilie lijkt goed op elkaar ingespeeld en kent de omgeving.

Terwijl Heerma van Voss langs de Semois loopt over kleine wegen en open velden, langs dorpen zonder winkels, weet hij nog niet dat dit de laatste keer is dat hij in deze familie de rol heeft van schoonzoon, zwager en geliefde.

Hij komt aardig mee, al...

Sinds een jaar of zeven heeft Nelleke Noordervliet een huis in Beara, in het zuidwesten van Ierland. Iedere ochtend loopt ze over dik gras en mos naar een eeuwenoud pad, de Beara Way. Sinds de steentijd hebben daar mensen gelopen, in een landschap dat alleen op trage wijze doorgrond kan worden. Te voet, dus.

Tijdens haar wandeling komen de oude mythes van de streek tot leven, verhalen waarin onverschrokken koninginnen zich meten met hun echtgenoten. In kaplaarzen en met een natte modderbroek ...

Als kind liep Joyce Roodnat dag in dag uit met haar moeder door Amsterdam-Oost. Ze gingen samen naar de bibliotheek in Betondorp, keken naar de koeien die graasden naast het gloednieuwe winkelcentrum, wandelden naar school ‘aan de andere kant’ van de Middenweg.

Roodnat, inmiddels zelf moeder van een volwassen dochter, loopt de routes na die ze zo vaak met haar moeder heeft gewandeld. Ze verweeft haar observaties over toen en nu met bespiegelingen over het moederschap en met aanstekelijke...

Al zolang Kollaard in Zweden woont, vertelt hij vrienden in Nederland over de glorieuze Zweedse lente, over de ongelooflijke frisheid ervan, het licht, de kleur, en koestert hij het verlangen erover te schrijven. Bijna elk jaar begint hij aantekeningen te maken, eerst vlijtig, dag na dag, maar allengs minder, totdat de inspanning verdampt in de dingen die altijd urgenter lijken. Maar afgelopen jaar was hij vastbesloten: dit keer bewandelt en beschrijft hij de Zweedse lente.

Tijdens zijn wand...

Al een pandemie lang loopt Willem Jan Otten langs de Sloterplas in Amsterdam. Het is een manier om een vol hoofd te ordenen – een hoofd dat continu wordt belegerd door nuttige gedachten, oordelen, planeetpaniek en verloren dierbaren.

Hoewel Otten zijn rondje alleen maakt, is hij altijd in gezelschap. Er zijn passanten, zoals de Rastarenner, wiens vervilte haardos met elke pas opveert; een soevereine Airedale terriër, die even met de schrijver oploopt, en tal van paarlopers. Er zijn ook me...

In Gods wegen loopt Marijke Schermer stukken van het Brabantse Kloosterpad, bezoekt zij kloosters, en spreekt zij met nonnen, pelgrims en anderen. Zo loopt ze bijvoorbeeld een stukje met haar moeder, die in 1948 naar de nonnenkostschool in Aarle-Rixtel ging en daar gek werd van heimwee. Ze loopt een eindje mee met een jonge non en vraagt zich af wat haar bezielt, en wat zij met elkaar gemeen hebben, ze ontmoet een stelletje pelgrims en ze spreekt de priorin van een klooster die ook de CEO is ...

Eerst vindt Gerbrand Bakker de wandeling te ver, dan te koud, een derde keer verdwaalt hij, en ten slotte komt hij erachter dat wandelroute 1, die langs zijn huis in de Eifel loopt, verdomd moeilijk te volgen is. Markeringen zijn verdwenen, bomen omgevallen, pijlen spreken elkaar tegen. Dit kan zo niet langer: Bakker besluit de route opnieuw te gaan markeren.

Wat volgt is een onweerstaanbaar geestig verslag van een fervent wandelaar die gewapend met een lijmpistool en tientallen markeringss...

Sterk en vrij voelt Yolanda Entius zich als ze met de tent op haar rug door de bergen loopt. Haar rugzak is gevuld met alleen het essentiële; de inhoud wordt gedicteerd door een looplijst die na jarenlange wandelervaring in steen is gebeiteld. Ook de wandelkaart biedt houvast tijdens haar tocht in de Frans-Italiaanse Alpen: waar haar trouwe tent, De Slak, kan worden opgezet, waar water te vinden is, welke route ze moeten volgen; het staat allemaal op papier.

Maar Entius heeft niet alles ond...

Jarenlang loopt Maartje Wortel dagelijks met een vriendin tien exact dezelfde rondjes door het Oosterpark in Amsterdam. Het is als een plaat waarin de naald een steeds diepere groef achterlaat. Ze voeren in zekere zin steeds dezelfde gesprekken. Alleen de mensen die op de bankjes in het park zitten variëren.

Plotseling verhuist haar vriendin, verandert de wereld in een niet bij te houden tempo, en bereikt Wortel een dieptepunt. Ze moet blijven lopen, maar datzelfde rondje voelt als verraad. ...

Al jarenlang maakt Thomas Rosenboom elke dag een wandeling door Amsterdam. Hij stapt de deur uit, wandelt naar het IJ, waar hij zich verwondert over de weidsheid van het water, en loopt dan, via de Prinsengracht, in een brede boog weer terug naar huis.

Onderweg komt hij de vreemdste vogels tegen, zoals de naaktlezer, die geen mogelijkheid onbenut laat de argeloze voorbijganger zijn pindakaaskleurige huid te tonen, of de bellenvrouw, die met zalvende, zegenende gebaren haar zeepbellen oplaat...