In deze bekroonde roman neemt de jonge Pirkko Saisio afscheid van haar ouderlijk huis, het idealisme van haar jeugd en de vrou­wen van wie ze houdt en vertelt zo uiterst indringend over liefde, kunst en de kracht jezelf te durven zijn.

In helder en vlijmscherp proza beschrijft Pirkko Saisio hoeveel een vrouw moet opgeven om echt onafhankelijk te zijn.

Als iemand sterft en zijn levensverhaal stopt, veroorzaakt dat schokkende veranderingen in de levens van degenen die achterblijven. Na de plotse dood van haar vader volgen we een dochter van haar ouderlijk huis naar het ziekenhuis en naar het mortuarium. Ondertussen wordt ze teruggevoerd naar haar jeugd, naar het kleine meisje dat een jongen wilde zijn, naar herinneringen die lang onder het stof verborgen zaten, naar de essentie van een heel tijdperk.Het kleinste gemene veelvoud is het eerste...