Langzame terugkeer, dat oorspronkelijk tussen 1979 en 1981 verscheen, is een centraal werk in het oeuvre van Peter Handke. Het bestaat uit drie delen die afzonderlijk zijn verschenen en waarvan het tweede deel nu voor het eerst in het Nederlands wordt vertaald.

Het boek begint in Amerika. In de titelnovelle introduceert Handke Valentin Sorger, een geograaf die naar Alaska is gegaan om de oerstructuren van de bodem te onderzoeken. Hij besluit na enige tijd naar Europa terug te keren, maar wikk...

In het Essay over de geslaagde dag, waar geen recept voor is, verzint Handke een beeld van rust, waarbij hij een zelfportret van Hogarth als uitgangspunt gebruikt om een staat van gelukzalige vrede te beschrijven.

De hoofdpersoon van de roman keert na jaren onderweg te zijn geweest, terug naar huis. Maar hij gaat meteen weer op pad, want hij wil wraak nemen op een journalist die zijn moeder in een krantenartikel valselijk heeft beschuldigd. Wat is dit voor wraakactie? Wie is er schuldig? De journalist? Of misschien de zoon zelf ?

In Essay over de moeheid verandert Handke een alledaagse ervaring – vaak veroorzaakt door verveling – in een fascinerende verkenning van de wereld van de slow motion, van de verschillende graden van vermoeidheid, de types van uitputting, de verjongende effecten ervan en de erotische, culturele en politieke implicaties.

Het Essay over de jukebox is een poging van Handke om het belang van de jukebox te begrijpen, een zoektocht die hem, terwijl hij op reis is in Spanje, naar de literatuur over de jukebox leidt, naar de geschiedenis van de muziekdoos en naar herinneringen aan de muziek van The Beatles, die op hun beurt de verschillende fases van zijn eigen leven toelichten.

Een Oostenrijkse vrouw trouwt vóór de Tweede Wereldoorlog met een Duitser van wie ze niet houdt. Het huwelijk is voor haar een gevangenis. Haar zoon, de verteller, beschrijft de onvermijdelijke afloop.

De angst van de doelman voor de strafschop gaat over de monteur en voormalige doelman Josef Bloch. Josef keert niet meer terug naar zijn werk omdat hij - ten onrechte - denkt dat hij ontslagen is. Hij waart rond door de stad met het toenemende gevoel dat hij achtervolgd wordt en ervaart de werkelijkheid steeds sterker als een wirwar van tekens die allemaal naar zijn situatie verwijzen. De argwaan en zijn onvermogen om de tekens juist te interpreteren verontrusten hem en de onschuldigste detai...