Sicilië, 28 december 1908. De elfarige Nicola ligt te slapen als het onheil zicht voltrekt: de meest vernietigende

aardbeving die Europa ooit heeft gekend. ‘Papa, mama,

mama, papa,’ bidt hij, maar zijn ouders blijven stil. Van

het huis is niets meer over en de stad ligt in puin. Tussen

de bouwvallen door rent hij naar de haven, waar hij erin

slaagt met een veerboot te vluchten.

De rebelse Barbara is de dag voor de aardbeving

vanuit haar dorp naar haar grootmoeder in Messina gereisd...

Ida wordt door haar moeder opgebeld; het dak van het huis staat op instorten, ze wil dat haar dochter terugkomt naar Sicilië om de meubels, kleren en boeken uit te zoeken, een begin te maken met het opruimen en leeghalen. Het enige wat niet weg mag, denkt Ida, is de rode blikken trommel, opgeborgen achter in een la.

Eenmaal thuis – het is snikheet en de zeebries doet het stof opwaaien – krimpt haar wereld in een handomdraai ineen tot de kamers waar zij en haar ouders hun dagen sleten,

wa...