In dit nieuwste album zet de auteur Manu Larcenet zijn zoektocht naar inspiratie voort. Deze keer ensceneert hij op een rustigere en meer lineaire manier zijn overpeinzingen en zijn hereniging met zijn familie. Een zeldzame mengeling van humor en tederheid, en een verrassende finale vol zelfspot.

Een zorgvuldig bewaard geheim is het bepaald niet: Donjon Zenit is de ­bekendste Donjon-reeks. Minder bekend is dat in het onweerstaanbaar ­uitdijende en vooral absurde universum van de verschillende Donjon-reeksen (Ochtendgloren, Avondschemer, Zenit en Monsters) de ­verschillende ­perioden en hoofdrolspelers in de geschiedenis van de Donjon, de slottoren van de reeksnaam, uitgebreid worden belicht. In de ­verhalen in Donjon Parade is alle aandacht gericht op de lotgevallen van de eend H...

De apocalyps heeft plaatsgevonden. De wereld is verwoest, bezaaid met assen en kadavers. Een vader dwaalt met zijn kind over de weg, ze duwen een karretje vol zonderlinge voorwerpen. Door de regen, de sneeuw en de koude trekken ze naar de zuidkust, wat er van de mensheid overblijft, wordt geteisterd door kannibalen. Zullen ze hun zwerftocht overleven?

Marco, een jonge oorlogsfotograaf, heeft te veel horror gezien. Hij trekt zich terug uit het openbaar, samen met zijn kat, om te proberen zichzelf weer te vinden. Vanuit dat eenvoudige vertrekpunt schildert Manu Larcenet een paar van de mooiste pagina’s uit de stripwereld van de 21ste eeuw. Een unieke reflectie over volwassen worden, zelfacceptatie en onze plaats in deze wereld. Een mooie overpeinzing over het ‘ik’ en de wereld rondom ons. Een meesterwerk.