De laatste grens neemt de lezer mee op een lange, ruige tocht van Sámiherders en hun rendieren. Door Sápmi – land van het ‘laatste oervolk van Europa’ – naar Magerøya in het hoge Noorden, ‘de uiterste grens van Europa’. Opgejaagd door brullende snowmobiles snellen duizenden rendieren met kletterende hoeven over hard bevroren sneeuw door verblindende sneeuwlandschappen. Door gierende wind, bijtende kou, dagenlang, nachtenlang. Karin Anema reist met hen mee. Maar meer nog dan aan...

Bijna een halve eeuw na dato reist Karin Anema in het voetspoor van Willem Frederik Hermans naar Finnmark, het noordelijkste deel van Noorwegen en het gebied waar Nooit meer slapen zich afspeelt. Scherp observerend beschrijft ze wat er is veranderd, met oog voor de details die in de roman een rol spelen.

Tijdens haar reis spreekt ze met mensen die Hermans op zijn expeditie in 1961heeft leren kennen. Eén ontmoeting in het bijzonder heeft zo’n indruk op hem gemaakt dat hij 31 jaar later een ...

Reizend door Ethiopië ontrafelt Karin Anema wat het land zo anders maakt dan de rest van Afrika. Werd het immense continent verdeeld onder de koloniale machten, Ethiopië bleef een onafhankelijk keizerrijk met een sterke identiteit. Identiteit en ontheemding zijn centrale thema’s in Karin Anema’s ontmoetingen, zoals met Ethiopische joden. Ze reist naar de verste uithoeken, zoals Danakil en Gambela. Ze ervaart uitzonderlijke gastvrijheid, maar wordt ook geconfronteerd met wreedheden als k...