Tijs van Bragt (1985) is een buitenbeentje in de Nederlandstalige poëzie – zijn buitengemeen fragiele gedichten wijken af van het gangbare en vallen op door hun sensitieve inslag. Bonterik Sterrenzager is van Bragt zijn eerste officiële bundel, een hoogstpersoonlijk document van zijn leven en strijd op dit aardse toneel.

In Weier laat Tijs van Bragt onder meer een akkerput zingen en wulken vallen uit een torenhoog geheven zee. Een ochtend dompelt stuurs in een rietkraag.

Na zijn positief ontvangen debuut Bonterik Sterrenzager gaat Van Bragt verder, weier, met meer afstand en met zijn kenmerkende manier van kijken.

Uit Veldnotities:

De muzen zijn niet verstild.

Je noteert nog steeds:

de staat van de velden en de loop van de dieren.

De gedichten kennen verstilde observaties en schurende vervreemding. Er wordt n...