Op de ijskoude oceaanbodem

werkt een wrakbaars een kleine

haai levend naar binnen.

Even dag in zijn eeuwige nacht.

Voor haai is de wrakbaars een eetbare woning,

een huisje van koek, een sprookje.

Tonnus Oosterhoff speelt met de oneindige mogelijkheden van de taal en het toeval. Motieven, hele tekstfragmenten soms, komen terug in allerlei schikkingen, alsof elk gedicht een nieuwe worp met dezelfde dobbelstenen is. Zo beproeft Oosterhoff voortdurend de aandacht van de lezer, probeert hem te verleide...

Het minste wat je van de gedichten van Tonnus Oosterhoff kunt zeggen is dat ze eigenzinnig zijn – hij is met geen dichter in het Nederlands taalgebied te vergelijken. Ze zijn even raadselachtig als intrigerend. Er heerst onrust in de wereld van Oosterhoff: verontrusting, angst, verstoring, ontregeling – het hele spectrum van gevoelens aan gene zijde van de positiviteit wroet en woelt. In Leegte lacht is het niet anders, maar alles nog heviger dan in eerdere bundels. Het curieuze is dat de...

In zijn nieuwe dichtbundel Ja Nee ontrafelt Tonnus Oosterhoff de werkelijkheid, om de wereld vervolgens net weer even anders aan elkaar te stikken. In Oosterhoffs universum zijn twee fietsers God en Noodlot tegelijk en kun je katten niets leren maar alleen iets afleren.

Elk gedicht is een spel met taal, klank en realiteit, soms eenvoudig, dan weerbarstig en explosief. De dichter brengt je naar de hemel, en daarna mag je het zelf uitzoeken.

Na zijn bejubelde roman Op de rok van het universum g...