In 'Koerikoeloem' toont Tjitske Jansen de condition humaine aan de hand van haar persoonlijke geschiedenis. In liefdevolle observaties laat ze het verleden botsen op het heden, schakelt ze moeiteloos tussen anti-aanbakpan en God, en mixt ze de realiteit met sprookjesfiguren.

`Je stapt in haar boek als in zo'n wagentje in een attractiepark. Iemand haalt een hendel over en je drukt op een knop, en daar schiet je als lezer over een enkel spoorbaantje het donker in en krijg je een ritje door het...

Liefde en dood, misschien zijn het wel de meest fundamentele thema’s in ons bestaan. Iedereen krijgt ermee te maken, en wanneer dat gebeurt zijn we vaak sprakeloos. Maar gelukkig zijn er de dichters, die in hun poëzie het woordeloze een stem geven.

In de schitterend vormgegeven bloemlezing Liefde nam Tjitske Jansen gedichten op die even onvergetelijk als tijdloos zijn en uitdrukking geven aan de diepste gevoelens van verliefdheid en verlangen.

Met gedichten van onder anderen Charlotte Van...

In haar debuutbundel Het moest maar eens gaan sneeuwen (2003) dicht Tjitske Jansen op parlando wijze over grote thema's als liefde, dood en verbondenheid. In verschillende vormen - miniaturen, maar ook prozagedichten - schrijft ze over een ochtendvogel die een ijzerzaagje nadoet, over een idioot op het dak, over het nadeel van er nog niet zijn, en over een pas aangeschafte Elvis-bril.

De gedichten getuigen van originaliteit en gevoeligheid, zonder sentimenteel te worden. De bundel werd sinds ...

Het moment dat een kind opeens weet: ik besta. Weinigen weten de taal te vinden om die ervaring op te schrijven; Tjitske Jansen kan dat. Kraakhelder: ‘Als elfjarige kwam ik op een middag de trap af en wist ik dat ik er was en er niet meer zomaar niet kon zijn. Ik bestond. Daar had ik zelf niet zoveel over te zeggen.’ Zoals uit de titel zowel vervreemding als aanvaarding spreekt, zo is de ‘ik’ even ontredderd als wijs, even verward als begripvol.

Die ‘ik’ is een kind dat zich vrage...