In haar gedichten lardeert Marjoleine de Vos bijna-persoonlijke elementen met

klassieke namen en verhalen, beelden en patronen. Ze stelt het hier en nu centraal en zout het kleurloze met kleur:

'de woerd die plotseling en onbedaarlijk / groen het zonlicht en je oog in zwemt. / Kijk bij je voet, maant hij, waar speenkruid / bloeit, de lucht gespiegeld blauw is in het diep. / Voel warmte op je neus, zie 't vroege blad/ van vlier. Je keek te ver. Dat wat je zoekt is hier.'

Als krantenkok geniet...

Helena, Eurydike, Odysseus - figuren uit de klassieke mythologie treden vaak op in de poëzie van De Vos, ook in Hoe verschillig. Ze kan eraan laten zien hoe eeuwig de verhalen en de gevoelens zijn die we hebben, ook of juist als bij Odysseus thuis Miles Davis uit de speakers klinkt. Maar er is meer dan figuren en beelden alleen: er is liefde en twijfel, er is rouw en er is het ongrijpbare leven. Dichten is voor De Vos ‘denken met het hart’, zoals ze dat ook in essays als het succesvolle...