Ik zeg niet dat ik Pools ben

al is het maar van de grond tot de knie

zoals mijn moeder tot haar navel

nooit zegt dat ze Pools is zoals mijn oma

haar Pools-Duitse accent ontkent.

Ik zeg niet dat ik Engels ben

alleen omdat ik een kind was op het eiland

dat zich steeds verder terugtrekt

heimwee een hammock

waar ik niet meer in pas.

[...]

Ik zeg niet dat alleen mleko klokkend

op mijn tong mijn keel verklikt

je kunt erin schommelen tot de sickness

een schip loswrikt dat wacht! niet

op mij wacht

In Nachtboot worden vragen opgeroepen over de authenticiteit van het individu en zijn omgeving aan de hand van kunst, de stad en (gecultiveerde) natuur. In al haar gedichten doet Barnas een poging iets waarachtigs te beschrijven en te veroorzaken, bewust van het feit dat elke beschrijving een nieuwe laag aan de gemaakte wereld toevoegt. Daardoor functioneert de taal in deze gedichten als instrument, maar ook als stoorzender, en ultieme vorm tegelijk - waarin steeds een onverwachte wending ...