Het lange gedicht Nieuwe Zon van Jacob Groot is allesomvattend genoemd en zijn nieuwste poëzie wil daar niet voor onderdoen. Vol vragen betreedt ze het kwetsbare gebied van de beëindiging en de verwijdering. Wat is verlies precies? Kunnen we iemand echt kwijtraken? En hebben we dan verloren? Is een afscheid ook een rite? Of kan het zelfs verrijken? In 52 bonte taferelen geeft de poëzie zelf alle mogelijke antwoorden. Haar toonsoort is sober en intens. Want ze zoekt geen troost, maar haar s...

Passieboek, hartekreet, egozang, actualiteitsmythe, allegorie van de samenleving: dit megagedicht passeert alle grenzen. Iemand vertrekt om ergens anders afscheid te nemen. Zijn traject per trein voert van Amsterdam naar Zaltbommel, maar in feite doorkruist hij zichzelf, ten prooi aan een innerlijk dat van meet af aan op scherp staat. In een bewustzijnsstroom van 26 hoofdstukken voltrekt zich een dramatische denktocht. Monumentaal van structuur en eigenmachtig van taal verspreidt deze poëzie...

‘Niet omkijken. Niet stilstaan. Lichttabletten innemen. Rozen vullen met carillons. Een oceaan zien slaan op een spiegel in een gang.’

Nieuwe poëzie van Jacob Groot.

Je wilt je leven veranderen, of je wilt een ander leven? Vaak gaat het vanzelf. Het leven verandert je en het andere leven is opeens breekbaar of duister. Dat zijn radicale momenten, en de nieuwe poëzie van Jacob Groot verdiept zich erin. Zijn personages betreden hun ongekende nu en herbezinnen zich. In adembenemende reekse...

De nieuwe gedichten van Jacob Groot komen voort uit de retrotijd van de teenager. Divina Noir is de naam die hij geeft aan het onbegrijpelijke dat hem omringt, laaft en inwijdt. Hij ontdekt de gekte van Artaud, de God van Bergman, de tover van Presley, het raadsel van het ik of de ander. Als een heropvoering van deze inwijding vindt de poëzie plaats. Divina Noir bevat geen terugblik maar spiegelt onze paradoxale staat van genade. ‘Want door vooruit te kijken terwijl je vertoeft waar je gewe...