'Er zijn geen torens' meer is een bundel met gedichten en brieffragmenten over wat er kromt en zeert, wanneer de ziekte Alzheimer als een ongenode gast intrekt bij twee mensen en even traag als onontkoombaar alles in hun leven overhoop gooit. De één ‘heeft het’, de ander is haar echtgenoot en mantelzorger, maar heeft het daarmee ook.

De teksten gaan over onmacht, tranen, leegte, mist en (zelf)verlies, maar ook over liefde, warmte, humor en over licht dat door het donker kiert. Geschre...

Een veel gebruikte indeling van dementie in vier fasen luidt: de bedreigde ik, de verdwaalde ik, de verborgen ik en de verzonken ik. Die laatste creëert de meeste onrust omdát het nu eenmaal de laatste is én omdat het wordt gekenmerkt door toenemende onbereikbaarheid. Bij de auteur van deze bundel – liefste naaste van iemand die aan Alzheimer lijdt – is die onrust bijna dagelijks voelbaar, want dat ‘verzonkene’ nadert en nadert.

Je zou daarom vermoeden dat 'Voordat je te ver weg' ...