Gerrit Komrij debuteerde vijftig jaar geleden met poëzie die voor die tijd zeer opvallend en afwijkend was: vormvaste en virtuoze gedichten, met een hang naar het absurde. Komrij’s werk ontwikkelde zich van frivole ongrijpbaarheid naar groeiende ernst, een donkergrijs getinte visie op het ondermaans bestaan.

‘Ik was verliefd op jouw durf. Ik was geïmponeerd door jouw technische bravoure.’ Tom Lanoye

‘Ik ken geen dichter bij wie de versplintering zo mooi opbloeit in vormvaste verzen....

De canon is hardnekkig. De canon is een rubberen pop. Je kunt ertegen trappen wat je wilt, steeds weer springt hij in de houding. De canon is grijze kauwgom. Roep luid dat hij aan herziening toe is en de gelederen van de oude canon sluiten zich. Rubber, kauwgom, elastiek.

Sommige schrijvers raken tijdens hun leven wel driemaal overschat en onderschat.

Anderen komen op een heel speciale manier nooit in de canon terecht. Dat zijn de eeuwige outsiders die, zelfs als ze worden ontdekt, niet echt wo...