Mijn lieve jongen is het relaas van een grootvader die zijn herinneringen – steeds minder zijn er dat – bij zich probeert te houden door ze te vangen in woorden.

Het is de zoektocht van een oude man in zijn verwarde geheugen. Maar bovenal is het een doorleefd verhaal, dat oplaait uit het diepst van zijn hart.

Het leven van Helena bestaat alleen nog maar uit waken en wachten. Elke dag gaat ze op hetzelfde tijdstip met de tram naar het ziekenhuis, waar Steppe nu reeds twee jaar ligt sinds hij na een ongeval blijvend het bewustzijn verloor. Terwijl ze bij haar zoon waakt en steeds maar wacht tot hij weer bij bewustzijn komt, leest ze hem voor. Het verhaal raakt haar op haar meest tere plek. Oud en nieuw verdriet raken in elkaar verstrengeld. En door alles heen klinkt een troostend wiegelied.

Van Nele...

Ruth zit in het laatste jaar van haar opleiding aan het conservatorium. Ze speelt niet alleen cello. Ze ádemt cello. Toch is dat niet goed genoeg. Wanneer Hannah, haar docent, een betere muzikant uit Ruth naar boven probeert te halen, raakt ze een meer dan gevoelige snaar, bij haar leerling én bij zichzelf.

Nele Baplu (°1983) schreef met Jij bent mijn vingers een zintuiglijke roman, waarin naast muziek vooral de stilte spreekt.