Een en Twee zijn als tweeling onafscheidelijk, tot Een een einde aan zijn leven maakt. Alleen achtergebleven verschanst Twee zich in zijn appartement en denkt na over wat er misliep. Waar ik liever niet aan denk beschrijft op een ogenschijnlijk laconieke, indringende manier wat er gebeurt als de persoon op wie je je hele bestaan bouwde, besluit uit het leven te stappen.

Wie zijn de vrouwen die onze eeuwenoude sagen bevolken? Vaak zijn het lelijke, oude heksen die orgiën houden met de duivel, óf tere, jonge maagden die het van hun lieve gezichtje moeten hebben. Door dit soort verhalen steeds opnieuw te vertellen hebben deze stereotypen zich in ons collectieve geheugen genesteld en diepe sporen in onze samenleving nagelaten. Die krijgen we er alleen maar uit door er andere verhalen tegenover te zetten.

Op een eigenzinnige en vaak geestige manier laat Posthum...

De stuurloze hoofdpersoon van ‘Mensen zonder uitstraling’ van Jente Posthuma leeft in de schaduw van haar moeder, een ontevreden actrice. Haar vader is hoofd van een psychiatrische inrichting. Psychopaten en depressieven raadt hij aan hun bezigheden in afgepaste tijdsblokken in te delen, zodat ze meer controle krijgen over hun bestaan. Zijn dochter geeft hij hetzelfde advies. Dan overlijdt haar moeder en blijven vader en dochter over.