Tien jaar geleden schreef Erwin Mortier de bekroonde roman

Godenslaap, gevolgd door De Spiegelingen. Hélène, het hoofdpersonage

uit Godenslaap, en haar broer Edgard, uit De Spiegelingen,

hebben beiden hun hart aan dezelfde man verloren, en

hij aan hen. Voor het eerst komt deze man nu zelf aan het

woord, in de brieven die hij aan zijn twee geliefden heeft geschreven.

Boeken van de troost is de ontmoeting tussen twee

romans over levens die door de Grote Oorlog voorgoed met elkaar

vervlochten ...

De moeder van Erwin Mortier lijdt aan alzheimer. Ze heeft geen wilsbeschikking gemaakt en geleidelijk wordt ze door de ziekte overmeesterd. De zoon heeft dit wrede proces vastgelegd in een literair en universeel meesterstuk dat veel verder reikt dan het ziekbed van zijn moeder. Gestameld liedboek is een rauwe en tegelijk tedere elegie over ouders en kinderen, liefhebben en verlies, over afscheid nemen en herinneren.

Een stokoude vrouw die de dood voelt naderen blikt terug op haar kinderjaren, de liefdes die ze heeft gekend, haar huwelijk en de jaren van de Eerste Wereldoorlog die ze met haar moeder en haar broer in Frankrijk doorbracht. Gaandeweg ontstaat een intiem panorama van België, haar onduidelijke vaderland. Aan geen van de gebeurtenissen wil ze meer nadruk geven dan aan andere. Ze hunkert slechts naar een oneindig lange zin, 'die al wat er is in zich opneemt, zoals een hofdame uit de pruikentijd...

Anton is het enige kind in een gezin dat woont in een huis aan de dijk; zijn kinderjaren zijn vervuld van de intimiteit van vader en moeder, tantes en ooms. In die geborgenheid breekt plotseling een neef uit een problematisch gezin in, en Anton wordt tegelijk gefascineerd en afgestoten door deze Roland. Door de jaren heen verinnigt en verhardt de verhouding tussen de twee jongens zich, als in een golfbeweging. Een andere verhouding, die tussen Anton en zijn medescholier Willem, is een pleiste...

‘Ik heb in de liefde steevast de kleine kortsluitingen geëerd, de momenten waarop de lippen elkaar eerst niet weten te vinden, en dan wel, en dan weer niet, en toch weer wel, en ik weet zeker, ik weet heel zeker, mijn lieve vriend, dat in al dat bevingeren en omhelzen en zich verstrengelen tussen ons beiden iets werkelijkheid heeft mogen worden dat nergens anders tot bestaan had kunnen komen – omdat jij het was, omdat ik het was.’

Edgard Demont keert gewond en gehavend uit de Eerste W...

In De onbevlekte keert Marcel terug naar huis

in een laatste poging het verzwegen verleden

te doorbreken en uit te vinden waarom hij de

naam draagt van zijn aan het oostfront gestorven

grootoom. Mortiers vervolg op zijn

veelgeprezen en prijswinnende debuutroman

Marcel is andermaal een donker familieverhaal,

waarin de Vlaamse klei nietsontziend

wordt omgewoeld om het duistere verleden

aan het licht te brengen. Dit doet Mortier op

weergaloze wijze, in zijn verfijnde, suggestieve

stijl, waarin g...

Erwin Mortier over Lazuur:

‘Het okergele zand, de diepblauwe zee, in Nieuwvliet, Cadzand, hoe oud zal ik geweest zijn, zes of zeven, die dag in de schorren, dat het lazuur van het zwerk in mij viel en ik erin verdronk? Het leek zich te verdichten naar de einder toe, boven de horizontale zee – maar is het wel een herinnering? Hoeveel keren is het moment waarop dat diepe, dichte azuur me voor het allereerst trof door de prisma’s en filters van mijn geheugen gegaan, tot deze herinnering he...