‘Die geur van natte kalk, die je kunt proeven op de achterkant van je tong, zul je nog vaak ruiken. Je zult nog zeker negen keer verhuizen. Alles wat je op dit moment bezit, zul je verliezen. Alles wat waardevol lijkt, zal verdwijnen. Sommige dingen zul je gaandeweg uit het oog verliezen, andere zul je heel bewust verpatsen om eten of sigaretten te kopen, nog andere zul je verbranden, weggeven, achterlaten. Je wil roepen maar dat gaat niet omdat er een hand om je keel zit.’

In zijn roman ...

‘Ik woon hier graag, hoor. Het is hier rustig. Ik hou van het groen, van de tuin, van de rust en de vogels. Ik heb een atelier en ik ben nog niet in elkaar geslagen op straat.’

Een pasgehuwde man trekt met zijn echtgenoot in het huis van zijn schoonouders, die elders hun geluk opzochten. Hoewel de woning aan het einde van de straat comfort biedt, worstelt de jonge schilder met die nieuwe werkelijkheid. Alsof hij zijn best heeft gedaan om zich aan te passen naar de normen, enkel en alleen ...