Het valt niet mee om Senegalees te zijn, of hoer – Seynabou is beide in Dimitri Verhulsts ‘Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten’. Ze behaagt opschepperige toeristen, laat zich regelmatig huwelijksaanzoeken in het gezicht lallen en heeft een leven dat is voorbestemd om roemloos voorbij te gaan. Tot een klant tijdens één zo’n betaalde liefdesnacht onder tamelijk verdachte omstandigheden het leven laat – en die klant ook nog eens een wereldvermaard wielren...

In zijn autobiografische roman 'Kaddisj voor een kut' vertelt Dimitri Verhulst op een rauwe en genadeloze manier over het leven in een jeugdinstelling. Geïnspireerd door de wanhoopsdaden van ex-instellingskinderen laat Verhulst zien hoe het is om op te groeien in zo’n omgeving.

In 'De helaasheid der dingen' van Dimitri Verhulst keert de schrijver terug naar zijn geboortegrond in Reetveerdegem. Het boek is zowel een gevoelige ode aan als een hilarische afrekening met het dorp van een jeugd. We maken kennis met zijn vader, Pierre, die zijn paar uur oude zoontje in een postzak op zijn fiets langs alle kroegen van het dorp rijdt om hem aan zijn vrienden te tonen; zijn grootmoeder, wier nachtrust al te vaak verstoord wordt door de politie als die weer eens een van haar d...

Liliya Dimova, ooit de muze van kunstzinnig Sofia, is inmiddels de 71-jarige weduwe van een gekrenkte schrijver. Bulgarije was jarenlang de trouwste vazalstaat van de USSR en probeerde in alles roder te zijn dan Moskou. Bulgaarse schrijvers hadden zich te spiegelen aan het werk van hun Russische broeders die bogen voor de eisen die het communisme aan de literatuur stelde. Kunstenaars die daartegen zondigden werden gedeporteerd naar een concentratiekamp.

Het is Liliya's laatste wens de literai...

Op 18 januari 2006 verscheen De helaasheid der dingen. Dimitri Verhulst blikt in deze moderne klassieker terug op zijn geboortegrond en jeugd, een trotse vader, een grootmoeder die als een matrone waakt over haar zoons die werkloos en dronken door het leven gaan; al met al een liefdevolle afrekening met het dorp van zijn jeugd. Het boek sloeg in als een bom, werd door de pers omarmd en het bracht Dimitri Verhulst een nieuw en groot lezerspubliek. Sindsdien is zijn aanwezigheid in de Nederland...

Om zich alsnog te kunnen verzoenen met zijn leven, verlaat Désiré Cordier het pad zoals dat richting graf voor hem was uitgestippeld. Hij neemt wraak op zijn matte, liefdeloze burgermansbestaan door te doen alsof hij dementeert. Zijn gevoel van eigenwaarde, dat door zijn huwelijk was aangetast, wint hij terug als hij op een heuglijke dag, gezond en wel, in een tehuis voor seniele bejaarden wordt geplaatst. Hij belazert de kluit op virtuoze wijze door zich voor te doen als demente en inconti...

'Je hebt lang gewacht om het relaas van jouw jaren in een instelling voor verwaarloosde jongeren neer te pennen. Je hebt het uitgesteld, beseffende, lichtjes gehoopt zelfs, dat zulks vaak tot afstel leidt. Je wou niet de zieltogende schrijver van het trieste-jeugd-gebrompot zijn. Voor zover je dat nog niet was. Maar toen je een jonge vrouw, een ex-instellingskind, zich voor jouw ogen van het leven zag beroven, en toen twee van je oude soortgenoten de kranten haalden nadat ze hun eigen kindere...

‘Hebben en Zijn’ van Dimitri Verhulst begint met de dood van Malodot. Na een fataal auto-ongeluk bevindt hij zich tot zijn verbazing in een kliniek waar hij eerst moet zien af te kicken van het leven alvorens hij volkomen dood kan zijn. Mislukt hij hierin, dan moet hij zijn hele bestaan opnieuw ondergaan, van begin tot eind, op exact dezelfde manier. Met een bont gezelschap van lotgenoten heeft hij groepstherapieën en hij voert individuele gesprekken met een raadselachtige Counselor die ...

In de bundeling van ‘De laatste liefde van mijn moeder’, ‘De helaasheid der dingen’ en ‘Kaddisj voor een kut’ rekent Dimitri Verhulst af met zijn jeugd, maar brengt hij tegelijkertijd een prachtige ode aan die jeugd. In ‘De laatste liefde van mijn moeder’ voelt een zoon zich ongewenst nu zijn moeder een nieuwe vriend heeft. In ‘De helaasheid der dingen’ groeit de jongen op met de grootmoeder als spil van het gezin en met werkloze, dronken nonkels. In ‘Kaddisj voor een ku...

Dimitri Verhulst keerde terug naar de Bijbel om de schoonheid van de taal, maar toen hij zich aan het hervertellen zette realiseerde hij zich dat de verhalen eigenlijk mooier zijn dan de woorden waarin ze gevat zijn.

De eerste vijf Bijbelboeken bevatten de geschiedenis van het ontstaan van de wereld, de verspreiding der volkeren en de wetgeving. Het zijn de verhalen die iedereen wel kent, maar ze worden steeds minder gelezen.

Verhulst besloot de verhalen terug te geven aan de taal en verbaasd...