Ivan Wolffers blikt ‘vanuit de wachtkamer van de dood’ terug op zijn jeugd als stamhouder van een Joodse familie van wie de meesten tijdens de Tweede Wereldoorlog in de kampen zijn omgekomen. Als buitenstaander op de christelijke school haalde hij zijn rolmodellen en vrienden liever uit boeken, want zijn opa, oom en vader lijken in geen enkel opzicht op elkaar. Over het verleden werd gezwegen, en de jonge Ivan vond de juiste vragen niet.

Neuzend in de familiegeschiedenis beseft Wolffers ...

'De wereld is een wonderschone planeet en de gelukkigen die daar geboren worden mogen zich een leven lang verwonderen over alle schoonheid en kennis die je er tegenkomt. Het is jammer dat er een einde komt aan de ontdekkingsreis, maar als je alles weet ben je nu eenmaal klaar. Laten we leven. Laat het je niet gebeuren dat je de woorden overneemt van degenen die bang zijn voor de dood en trek je niet terug in het hol waar je geen uitzicht op de planeet meer hebt, waar de afspraken op het zieke...