Herman van Veen wordt komend voorjaar 75 jaar, hij is een kind van de

bevrijding. In Bevrijdingskind beschrijft hij wat dat voor hem betekent. De

muziek in dit boek geeft het ritme van dat naoorlogse leven aan. Liedjes,

bijzondere musici en flarden van coupletten brengen herinneringen boven

en geven kleur aan het leven van toen en nu. ‘We’ll meet again’, ‘Get Back’,

Kortjakje, David Bowie; stuk voor stuk maken ze deel uit van ons collectieve

geheugen en hebben ze een plaats in de ge...

'Begin vandaag aan mijn achtenzeventigste lente met een kopje thee, drie beschuitjes met pure chocoladevlokken en een vijf minuten-eitje. Ergens op de wereld is iets fout gegaan waardoor het buiten ademloos grijs is.'

De lente brengt een nieuw begin, de zomer viert het leven, het najaar luidt de neergang in en de winter dompelt het land in een diepe slaap. Zoals de natuur haar jaargetijden kent, zo heeft ons leven ook verschillende seizoenen. In 'Seizoenen' kijkt Herman van Veen terug met ee...

In Moeders gaat Herman van Veen terug naar de plek waar hij werd geboren: de Kievitdwarsstraat in Utrecht. Hij schrijft over zijn moeder, zijn grootmoeders en over zijn dochter die moeder werd. Over zijn eerste viooljuf, met wie hij er een moeder bij kreeg, en zijn reservemoeders tante Femmie en tante Klaasje.

Een hartverwarmende ode aan waar we vandaan komen, hoe dat ons vormt en waar we mee verbonden blijven.

Ze vragen of wij wel gegeten hebben, of onze jassen warm genoeg zijn, hebben kusje...

Omdat ze elkaar even niet anders dan vanachter glas mochten zien, schreven Anne en haar vader elkaar over wat ze normaal aan de keukentafel of tijdens een wandeling zouden hebben besproken. ‘De wijzers van de klok gaan snel, dat merk je later wel,’ zong Herman bij de geboorte van zijn jongste dochter Anne. Veertig jaar verder zien we vader en dochter als twee – zich nog altijd verwonderende – volwassenen, die een gelijkwaardige toehoorder in elkaar vinden.

In Van huis uit voeren zij e...