In tijden van politieke aardbevingen en oorlog waarin we naar oriëntatie zoeken, blijft er bitter weinig ruimte over voor nuance. Het complexe conflict, en de overweldigende hoeveelheid historische feiten, maken het bijkans onmogelijk een eenduidige morele houding te bepalen. Al snel worden redenaties zwart of wit, ook om de ja-maar-valkuil te omzeilen. Goed te begrijpen, vindt Chaja Polak, maar voor het slepende conflict tussen Israël en Gaza moet er naar andere oplossingen worden gezocht ...

‘Mijn eerste liefde, dat was mijn juffrouw’. Met deze zin begint Eden van Chaja Polak. ‘Mijn juffrouw’ is haar moeder, met wie zij als kind na de oorlog werd herenigd. Samen slapen ze op een matras op de kale vloer in een hun toegewezen huis. Het kind slaapt ’s nachts dicht tegen het warme moederlichaam aan. En overdag, nog altijd met z’n tweeën op datzelfde matras, kijken ze naar de bomen in de tuin en volgen wollige witte wolken die door de zomerhemel drijven. Ze hebben niets n...