‘God wat een idioot plan!’

Na het einde van een grote, onmogelijke liefde neemt Renate Rubinstein in 1951 een radicaal besluit. Ze verbrandt haar schepen achter zich en vertrekt, eenentwintig jaar oud, naar Israël. Woont acht maanden in een kibbutz, dan twee jaar in Jeruzalem, en maakt intussen tal van reizen door het land. Alles in de hoop het spook van de voorbije liefde af te schudden.

Haar belangrijkste gezelschap is daarbij haar dagboek. Scherp beschrijft ze het uitzonderlijke land ...

Niets te verliezen en toch bang is een van de meest onthutsende egodocumenten in de Nederlandse literatuur. Renate Rubinstein, de Koningin van de Column, geeft een openhartig en sober verslag van haar woede, verdriet en angst tijdens en na de breuk van haar huwelijk.

‘Ik weet niet of het bestaan van Israël mensenlevens gered heeft – toen die gered moesten worden, bestond Israël nog niet. Maar ik weet ook niet wat de toekomst nog eens brengen zal.’

Het eerste stukje dat Renate Rubinstein publiceerde, in 1952, gaat over Israël. Het laatste, in 1990, eveneens. Het thema van de joodse staat in zijn strijd met de Palestijnen en de Arabische buurlanden

trekt een rode draad door haar werk. Het land treedt op de voorgrond in zo’n zestig van haar column...