Hijgend kijkt Dolfje naar de enorme gedaante. De grote figuur komt steeds dichterbij. Hij spuugt een groene klodder uit. Die knalt tegen de muur. Vlak naast het gangetje waar Dolfje zich verstopt. ‘Oempf,’ kreunt Dolfje. De superboef draait zijn hoofd van links naar rechts. Zijn vlammende groene ogen speuren de straat af. ‘Wie is daar?’ buldert hij.

Rommel op straat, auto’s en fietsen in puin, huizen beschadigd… Een tornado, denkt iedereen. Maar op een nacht ziet Dolfje een reusac...

Dolfje en Noura rennen door het Weerwolvenbos. Het bos is wit. Dan vliegen er grote hopen sneeuw door de lucht. Dolfje en Noura vluchten weg. Net op tijd bereiken ze het huisje van opa weerwolf. Daar wachten ze tot de sneeuw ophoudt. Om de tijd te doden vertellen ze elkaar spannende verhalen. Over het nachtmerrieneefje. En over Knuppel, de weerwolfjager. Maar wie gooit toch die geheimzinnige hopen sneeuw? En wat ritselt daar in de schoorsteen…