Jens gaat op zijn knieën voor zijn nachtkastje zitten. Voorzichtig

trekt hij het deurtje open. Het is donker binnenin.

En het ruikt een beetje vreemd.

Jolien buigt zich voorover.

‘Kom dan!’ roept Jens zachtjes. Er klinkt geritsel. Even later

houdt hij een lichtbruin bolletje in zijn hand. ‘Dit is Wollie.

Mooi, hè?’ Trots laat hij de hamster aan Jolien zien.

‘Ah!’ Jolien aait met haar vinger over zijn rugje. Ze legt haar

wang tegen zijn vacht. ‘Wat is- ie zacht! Net een bolletje

wol!â€...

Alstublieft meester, een schuimzoen!’ Jolien draait

de doos, zodat die ene schuimzoen precies voor de

meester ligt. Er zit scheerschuim in, maar dat weet de

meester natuurlijk niet … Zijn grote hand gaat naar

de schuimzoenen. Hij kijkt scherp naar Jolien. Dan

glimlacht hij en pakt de achterste. ‘Hartelijk bedankt

hoor!’ Nu moeten Jens en Jolien er zelf ook één nemen.

Snel pakt Jolien de laatste goede schuimzoen.

Voor Jens blijft er maar één over … De meester lacht.

‘Om met mij...

Het zit Jens en Jolien niet mee. Ze hadden altijd leuk contact met de bewoners van de Tjalkstraat. Hádden … Want door een niet zo slimme actie van de tweeling is de hele buurt tegen hen.

Jens en Jolien verzinnen van alles om het weer goed te maken. Maar … deze acties pakken niet goed uit. Het lijkt of de buren alleen maar bozer worden. Jens en Jolien zitten met de handen in het haar. Wat nu? Konden ze maar iets verzinnen om het weer goed te maken.

Als ze van buurvrouw Jonker horen dat...