Toen hij weer bijkwam, met een fikse hoofdpijn, lag hij op zijn rug. Hij kreeg de indruk dat hij op een bed lag. In een kleine kamer. Met bloemetjes behang op de muur en dikke, rode fluwelen gordijnen voor het raam. Verder stond er niets in de ruimte althans wat hij kon zien, want hij kon zich nog altijd niet bewegen. Hij kon alleen zijn ogen openen! Die klootzak van een vampier had iets in zijn koffie gedaan en nu lag hij hier ergens hulpeloos te liggen. Hij vloekte inwendig. Wat moest Saman...

Er moest iets gebeuren. Hij moest iets doen om zichzelf te redden. Zijn manager Bill bellen? Die dacht alleen in geld en percentages, nee, die kon hem niet helpen. Zijn advocaat inschakelen? En dan, kon die iets doen tegen weerwolven en hun regels? Nee, dat was het ook niet. Hij ging in gedachten zijn vrienden en kennissen na die hem zouden kunnen helpen. Hij kwam tot een conclusie.

Eigenlijk was er maar een oplossing. Een oplossing die misschien wel erger was dan wat hem te wachten stond als ...