Tijdens hun zoektocht naar ansichtkaarten, stuitten Sonja van Hamel en Robert Muda op een partij kaarten van bejaardentehuizen. De kleurige luifels hangend aan doorgaans grauwe en fantasieloze gevels van nieuwbouwcomplexen, zijn het toonbeeld van de vooruitgang. In de jaren ’60, ’70 en ’80 verstuurden ouderen de kaarten met handgeschreven teksten vanuit hun appartementen met uitzicht. Grappig en ontroerend, maar tussen de regels door schemeren ook eenzaamheid en de aftakelende gezondheid.

‘De titel van dit boek moet letterlijk genomen worden. Het leek mij boeiend om na te gaan hoeveel en hoe nauwkeurig ik de dingen van vroeger uit mijn herinnering kon tekenen. Uit mijn hoofd wil zeggen dat ik geen foto’s heb geraadpleegd, noch dat ik naar de plaatsen, die ik getekend heb, ben teruggegaan. (…) De lezer mag het allemaal vergelijken en controleren. Ik durf niet.’

Aldus Peter van Straaten (1935-2016) over de uitgave Uit m’n hoofd. Uit deze volledig getekende weergave van...